Instrumenty dęte są zbudowane z rury o kształcie cylindra, stożka lub ich połączenia. Może ona być zakrzywiona (np. saksofon) lub prosta (np. flet). Dzielą się one na dodatkowo na instrumenty blaszane, drewniane oraz klawiszowe. Ten podział może być nieco mylący, gdyż nie odnosi się bezpośrednio do głównego materiału z jakiego jest wykonany instrument, a jedynie do materiału stroika, czyli elementu wytwarzającego drgania. Dobrym przykładem jest saksofon, który niemal w całości wykonany jest z metalu, a mimo to nazywamy go instrumentem drewnianym, właśnie z powodu drewnianego stroika. Instrumenty dęte klawiszowe, stanowią kolejną podgrupę, w której powietrze jest wtłaczane do instrumentu za pomocą urządzenia sprężającego lub miecha, a nie bezpośrednio przez usta muzyka.
Flet prosty
Jest on zaliczany do grupy instrumentów dętych drewnianych. Flet wywodzi się od ludowej fujarki i jego konstrukcja jest bardzo do niej zbliżona. Powietrze, które dostaje się do komory rezonacyjnej prosto z ustnika, zostaje w niej rozdzielone. Jeden strumień wydostaje się przez szczelinę, a drugi poddany wibracji przepływa przez prostą rurę. Otwory, które znajdują się na rurze, poprzez zamykanie lub otwieranie, kształtują wysokość dźwięku. Najczęściej spotykamy flety proste o dźwiękach bazowych c lub f. Jest to instrument stosowany w nauce muzyki w szkołach z powodu swojej prostoty oraz łatwości gry.
Flet poprzeczny
Podobnie jak flet prosty, należy on do grupy instrumentów dętych drewnianych i wykonuje się go metalu lub drewna. Flet poprzeczny jest złożony z trzech elementów: główki, korpusu i stopki. Główka jest doczepiona do korpusu i znajduje się na niej płytka ustnikowa z otworem zadęciowym. Jest ona również wyposażona w korek, którego przesuwanie zmienia tonację fletu. Na kolejnym elemencie czyli korpusie, znajduje się mechanizm klapowy, który odpowiada za kształtowanie wysokości dźwięku. Stopka jest natomiast odpowiedzialna za najniższe dźwięki.
Saksofon
Saksofon występuje w kilku odmianach, które różnią się od siebie wielkością i zakresem wydobywanych dźwięków. Wyróżniamy między innymi: saksofon sopranowy, altowy, tenorowy oraz barytonowy. Wszystkie one, poza saksofonem sopranowym, mają kształt litery S. Znalazł on zastosowanie w muzyce klasycznej, jednak nie jest ono tak szerokie jak w przypadku jazzu. Ciekawostką jest fakt, że saksofon nie posiada swojego archaicznego poprzednika. Został on wymyślony w swoim oryginalnym kształcie przez Adolpha Saxa w roku 1840.
Harmonijka ustna
Harmonijka ustna należy do grupy aerofonów, czyli instrumentów w których źródłem dźwięku jest drgający słup powietrza, zamknięty w przestrzeni rezonansowej. Wewnątrz harmonijki znajdują się metalowe blaszki o różnej długości (stroiki), które pod wpływem zadęcia wydają dźwięki o określonej wysokości. Harmonijki dzielimy na kilka rodzajów, ze względu na strój oraz możliwości wydobywania dźwięków:
- Diatoniczne - jest to najczęściej spotykany typ harmonijki ustnej. Posiadają one zazwyczaj dziesięć otworów i są one strojone w tonacjach durowych, a także odmianach stroju mollowego.
- Chromatyczne - tak jak wskazuje ich nazwa, pozwalają one na wydobycie dźwięków skali chromatycznej. Posiadają one specjalny przycisk, pozwalający na przesunięcie skali o pół tonu.
- Oktawowe - w tego typu harmonijkach, każdy kanał posiada cztery stroiki. Występują one w parach różniących się dokładnie o oktawę. Jedna para działa w momencie wydechu, natomiast druga podczas wdechu. Brzmienie harmonijki oktawowej jest przez to pełniejsze, niż w przypadku harmonijki diatonicznej.
- Akompaniujące - są to harmonijki akordowe, basowe lub basowo-akordowe.